Busritje

Kasteel Staverden (foto internet)

Neus achterna. Wilde al vaak eens met de bus naar Harderwijk. Wat een prachtrit. Het was er natuurlijk de perfecte dag  voor. Hoogzomers in september. En hoor mijn moeder zeggen : 'op onze trouwdag in september was het ook prachtig weer'. De plaatsjes waar je allemaal langskomt:  Nunspeet, Elspeet, Vierhouten, Uddel, het Uddelermeer, Putten,  Ermelo, klanken uit een verre jeugd. Zelden meer aan gedacht en nooit meer geweest.
Behalve in Putten dan om stapvoets vanuit de Christiaan Geurtsweg in Apeldoorn mijn opoe te begraven in, wat zal het zijn, 1975?
(dat moet ik navragen)
En Staverden , daar zijn we in 2006 met de familie geweest, een zogenaamde familiedag.
Op landgoed Staverden was mijn opa boswachter. Mijn vader die ook boswachter was (oudste zoon) is daar geboren. Prachtige prachtige omgeving. De Veluwe is werkelijk wonderschoon. Mooier misschien nog wel dan vroeger.

Tweetjes

Dit is niet meer, Mikkie niet meer Odie niet meer en de tuin niet meer...

Maar wat was het lief, genieten in voorbije tijden...

Wietplantje?

Is dit een weedplantje of lijkt dat maar zo?
Dan is het wel humor.
Open dag verslavingskliniek Als het geen weed is, vind ik het ook leuk.

De boom in

Als Wilders dat roept tegen zijn Kamergenoten kun je daar een mening over hebben,
maar in elk geval houdt het gesprek in de Kamer nooit op, niemand gaat de boom in, laat staan een hele gróep kamerleden tegelijk.
De vergaderingen gaan gewoon door. Morgen weer een dag.
Men werkt met elkaar en men gaat zus of zo met elkaar om en men pikt dit of dat wel of niet.
Maar dit taalgebruik in privécontact via mail.
Kan zomaar eventjes verstrekkende gevolgen hebben.
'Je kan de boom in en dat heb ik trouwens al vaker gezegd'
Goh.

Ik doe het niet best. En nog hardleers ook.

Cuby in Gigant 20 mei 2011

Harry Muskee overleden

daniel-lohues-harry-muskee-was-een-lieve-man

Opgestapeld

Boomstammetjes.
In de Auvergne liggen er veel.

Bagger

Toen ik in mijn twenties in de kinderopvang werkte, wilden we de moeders van de kleintjes via koffie-uurtjes bereiken om over opvoeden te praten en hun meer te emanciperen.
Toen ik in de jaren 90 stage liep op een scholengemeenschap was eén van de uitdagingen voor een leraar Nederlands hoe de leerlingen te motiveren tot het lezen van boeken.

Vandaag voel ik me machteloos.

Sommige mensen willen niet begrijpen hoe schriftelijk communiceren werkt.
Mailen is geen praten.
Een vraag stellen is wachten op antwoord, per kerende post.
Niet die vraag alvast beantwoorden (invullen) en daarop verder borduren, zodat de hele strekking de verkeerde kant op gaat.
Reageren op wat er staat.
Vragen wat je niet begrijpt.
Leren wat je nog niet wist.

Stuur je iemand een link met in de mail : t.k. Dan betekent dat : 'ter kennisgeving'
Je neemt er kennis van, je doet er wat mee of niet.
Vrijblijvend.
Een reactie hoeft niet, aardige mensen zeggen  'dankjewel' als ze de informatie waarderen.

Ach, er kan zoveel, maar sommige mensen kiezen nou net de voor jou onplezierigste optie.

Bagger!

En daar heb je vaak langer last van dan wanneer iemand iets vervelends tegen je zegt waar je bij bent,
sterker nog : dat kan in een paar tellen weer de wereld uit zijn.

Zeilmeisje

Zeilmeisje Laura Dekker stopt met school.
Na een jaar zeilen is ze nu in Australië.
Ze heeft er geen tijd meer voor.

Afstandsonderwijs. En wat voor een afstand.

Ik heb de wereldzeeën niet bevaren, en offline mijn hbo-diploma behaald.
Het zal dus met het zeilmeisje ook wel goedkomen.

Mijn lijst van niet afgemaakte schriftelijke cursussen:

Portugees voor beginners, korte verhalen schrijven, wiskunde voor staatsexamen, copywriting, journalistiek, psychologisch assistent, persoonlijkheidsleer, kalligrafie, effectiviteitstheorie (of zoiets), en mogelijk nog meer.

Laura wordt morgen 16 jaar.

Het komt wel goed.

Ingang

Chocoladefestival

Er was eens een chocoladefestival.
Een kunstenares stucte een portret uit chocola, men kon op een groot bord zijn/haar naam in letters van chocola leggen ('was here'), er was 'living art' (een jonge vrouw leek wel van top tot teen in chocoladesaus gedipt, ze probeerde stil te zitten terwijl de zoetse klanken te horen waren), kinderen konden met gekleurde chocola een schilderijtje maken, veel mensen likten aan een chocoladelolly.
Er ware vrolijke nootjes in Zutphen.

Er waren optredens, bandjes en blazers, clowns, een musicalgroep met zachte instrumenten.

En er was meer te ruiken dan chocola, ik rook ook stroopwafels en pannenkoeken, koffie en versgebakken brood.
Dat brood kwam uit een oven zo groot als een klein schuurtje.

Er was een demonstratie glasblazen. Er was even geen poppenkastvoorstelling : de bankjes waren nat.
Maar de zon brak ook weer door. Er waren vele terrassen.
En vele winkels en galerieën waren open.
En die winkels en galerieën waren niet van chocola..

Iemand twitterde: 'ja laten we chocola gaan vieren'
Het is ook wel weer wat, een 'chocoladefestival'.

Ik ben benieuwd of er nog veel hoedjes in de vorm van een reuzenbonbon zijn verkocht.

Op deze foto leeft hij nog hoor, het mormel. Op een oude deken.

De naam

De naam TaalWinkel, omdat ik taal 'verkoop' en ook echt verkoop.
Teksten, correcties, lessen en weetjes.
Maar ik ga over van alles en nog wat bloggen.

Schrijven is taal.
En talen is behalve een zelfstandig naamwoord ook een werkwoord.
En betekent  'verlangen'.
Daar kom ik op terug.

Ps ik zie dat er al aardig wat Taalwinkels zijn ...
misschien is TaalTwinkel beter...

Start

Test