Daar staat nu een bord met de aankondiging van de tentoonstelling van Seurat in het Kröller-Müller die morgen door de koning wordt geopend.
Ook op de foto staat het huis waar vroeger boswachter Vink woonde.
We zijn de wandeling op een witte fiets begonnen.
Naar het museum gefietst en daarvandaan weer teruggelopen.
Een deel van dit stuk is onderdeel van het Veluws Zwerfpad.
Links, rechts, kriskras, klimmen, dalen, eensporige smalle paadjes half overgroeid met bosbessenstruiken, over boomstammen heen, tot twee keer toe stil om wat oefeningen te doen. Rek en strek. Een kort tikspelletje.
Tijdens het wandelen ook tempoversnellingen en zo.
Een gat in de boom ontdekten we omdat we kleine vogeltjes hoorden piepen.
Moeder specht wachtte ongetwijfeld met voedsel in haar bek tot wij door zouden lopen.
Dus dat deden we maar.
We zagen sporen van een moeflon.
In dit gebied veel hulst. Waarom zitten er geen jonge blaadjes aan deze struiken?
Die worden door reeën gegeten. De jonge blaadjes hebben wel kartels, maar prikken niet.
Hoger in de struik kunnen ze niet bij en je ziet dan ook struiken die vanuit het midden omhoog groeien, vol jonge groene blaadjes.
Een dassentunnel zagen we.
Bij een veldje hing een camera. Hier wordt de hoeveelheid voorbijkomend verkeer, met name wild, vastgesteld, medewerkers krijgen de foto's thuisgestuurd en determineren en tellen. Soms als je nachtfoto's ziet is dat op het eerste gezicht nog niet zo makkelijk als je alleen twee ogen herkent.
Roken we een vos? Of toch de vogelkers. Die stond volop in bloei.
Het was weer heerlijk. Volop genieten!
